Is barmhartig zijn, het tonen van erbarmen, meeleven, van medelijden met mensen die het moeilijk hebben?
Of zijn we barmhartig als we ons ontfermen over onze medemensen?
Als we in woord en daad hulp en ondersteuning bieden aan mensen om ons heen?
Voor een antwoord op de vraag wat barmhartigheid is dienen we eerst eens naar ons zelf te kijken.
Omdat we mens zijn hebben we het vermogen om ons bewust te zijn van pijn, van eigen lijden en eigen vergankelijkheid.
Niet alleen de mens maar ook de hele schepping is vergankelijk en lijdt onder natuur geweld, ontbossing vervuiling en noem zelf maar op.
Maar wij als mens zijn wij bijzonder, omdat we ook het vermogen hebben om in te zien dat niet alleen wij zelf lijden en vergankelijk zijn, maar ook ieder om ons heen lijdt en vergankelijk is.
Wij zien de dak- en thuisloze die miskend wordt.
Of de verslaafde zonder uitweg en de oudere in eenzaamheid.
De vluchteling die nergens gewenst is.
Maar ook ons naaste familielid die net weer naar het ziekenhuis moest en nog geen uitweg ziet in een herstel.
We zien de eenzame om ons heen.
Wij als mens zijn bijzonder het lijden van anderen te herkennen en om dat lijden te voelen in ons eigen gevoel.
Mee te lijden met de ander omdat dat verdriet ook jou verdriet is.
Lijden is zeker geen hobby om te zien. Een deurtje verder gaan is zeker gemakkelijker. Ja, velen van ons gedragen zich net als de leviet en de priester in de gelijkenis van de barmhartige Samaritaan (Luc. 10, 30-35). Zij zien de mens in nood en wenden het gelaat af.
Barmhartig zijn is dat lijden willen zien. Maar niet alleen zien.
Het is juist de drempel van doen overgaan. Hulpvaardigheid tonen.
Er willen zijn voor die ander die het moeilijk heeft.
Een bezoek aan een dement familielid is vaak een bezoek zonder herkenning. “Waar doe ik het eigenlijk voor?”, “hij herkent mij toch niet!”
“Dus waarom zou ik erheen gaan”. “Ik heb er toch niets aan”.
Barmhartigheid is ook een weg waarop we kunnen groeien.
Een weg waarop je vriendschap zoekt bij hen die het moeilijk hebben.
Een weg waarop je jouw vriendschap aanbiedt aan de ander.
Heel rustig en met vertrouwen.
Langzaam groeiend.
Er zijn voor de ander, bij hen zijn of het gevoel te geven dat ze er niet alleen voorstaan kan al vaak voldoende zijn.
Gewoon om er eerst maar eens te zijn, zonder opdringerig te zijn.
Zonder jezelf voorop te stellen en zonder bedoelingen, verwachtingen of ergens op uit te zijn.
Het moment afwachten van liefde. Het moment dat zich zomaar kan spiegelen in de glimlach op iemands gezicht.
Een glimlach van vriendschap omdat er iemand is die aandacht heeft en een wereld even terug brengt die bijna vergeten was.
Zou jij dat niet willen, dat vleugje van aandacht als je wereld anders wordt?
Barmhartig zijn is niet naar de voorgrond gaan zegt het evangelie ons (Luc. 6, 36-38):
“Wees dan barmhartig, zoals jullie Vader barmhartig is.
Werp je niet op als rechter, dan zullen jullie niet berecht worden. Veroordeel niet, dan zullen jullie niet veroordeeld worden.
Spreek vrij, dan zullen jullie vrijgesproken worden.
Geef, dan zal jullie gegeven worden”.
Barmhartigheid tonen is openstaan voor de liefde van Christus.
De liefde die zich spiegelt in de medemens.
De liefde die je ziet als je de stap over je eigen drempel kunt zetten om er te zijn voor de ander.
Barmhartig zijn vraagt Christus ons.
In vele daden kunnen we Zijn liefde vervullen:
“Want Ik had honger en jullie hebben Me te eten gegeven,
Ik had dorst en jullie hebben Me te drinken gegeven,
Ik was vreemdeling en jullie hebben Me opgenomen.
Ik was naakt en jullie hebben Me gekleed,
Ik was ziek en jullie hebben naar Me omgezien,
Ik zat in de gevangenis en jullie kwamen naar Me toe.”
(Mat. 25 35-36)
Barmhartig zijn is Pasen vieren.
Pasen brengt ons naar wederopstanding.
Pasen brengt ons naar de herrezen Christus.
Verlost uit pijn en lijden op weg naar liefde, gerechtigheid en omzien.
Christus brengt ons met Pasen hoop en liefde in een nieuw leven.
Pasen wordt het voor ons met nieuw leven.
Als we de stap zetten naar vriendschap, omzien en barmhartigheid naar de mens om ons heen.
Gerechtigheid brengen voor hen die het minder hebben.
Juist nu, juist vandaag
“Zie, hier, de mens”, zei Pilatus (Joh. 19, 5)
Wie is Zijn gezicht in deze wereld?