Diaconie

In woord, in werken van liefde en uiting van de liturgie.

Elkaar ontmoeten, bij elkaar zijn.
Gods liefde vinden
in de vrede van de mens.
Dienstbaar zijn
in woord, geloof en hoop.
Dienstbaar zijn
met omzien, zorg en gerechtigheid
Dienstbaar zijn
in Gods liefde.
Christus navolgen.

In de evangeliën ligt de nadruk op de wijze waarop Jezus het dienstwerk uit liefde tot God en de mensen opvat: “Ik ben in jullie midden de Dienaar”. Jezus zet zich niet vooraan of op een voetstuk maar maakt zich nederig voor de mens om te helpen. Hij is ons voorbeeld en roept ons op om Hem te volgen en de liefdewerken te doen. Want zo zegt Jezus:“De Mensenzoon is niet gekomen om gediend te worden maar om te dienen.” Voor Jezus is dienstbaar zijn veel meer dan alleen maar de zorg voor armen, weduwen en wezen. Het omvat de volle liefde voor de naaste gelijk je zelf.

Als christenen hebben wij de opdracht te leven naar deze liefde voor de naaste in de geest van Jezus nalatenschap. Het is zijn heilige Geest die ons als gelovigen inspireert tot liefde van de naaste waarbij steeds weer de vraag voor de christen gelovige zal opdoemen “Hoe kan ik voor de ander de naaste zijn.”

De naaste te zijn ligt besloten in de opdracht die Jezus ons gaf toen hij ons uitleg gaf in het oordeel van de Mensenzoon. “Want”, sprak Hij, al wat je voor één der minste broeders van Mij hebt gedaan heb je voor Mij gedaan”(Mat. 25, 40). “Want aan jullie liefde zal iedereen zien dat jullie mijn leerlingen zijn.”

Diaconie is op de eerste plaats dus roeping en verantwoordelijkheid van christenen om hulp te bieden aan mensen dichtbij en veraf, kerkelijk of niet-kerkelijk gebonden.
Elke christelijke geloofsgemeenschap dient daarom een diaconale gemeenschap te zijn, waarbij alle leden van de gemeenschap vanuit hun grondhouding gestimuleerd worden in de aandacht en de zorg voor de naaste.

We zien dit terug in de drievuldigheid van de diaconie:

De Liefde
Christus leert ons barmhartig te zijn. Een barmhartigheid die we in vriendschap en solidariteit uit dienen te dragen door omzien naar elkaar en gerechtigheid voor elkaar. In de praktijk betekent dit: zorg voor de armen, de zieken, de hongerigen, de dorstigen, de vluchtelingen en de naakten op het gebied van voedselvoorziening, gastvrijheid, non-food verstrekkingen, bezoek en aandacht.
Want, leert het evangelie ons, de liefde vergaat nooit.

De gave van de profetie, ze zal verdwijnen;
het spreken in talen, het zal verstommen;
de kennis, ze zal ooit hebben afgedaan. Want ons kennen is stukwerk, en stukwerk ons profeteren. Maar wanneer het volmaakte komt, heeft het stukwerk afgedaan. Toen ik een kind was, sprak ik als een kind, voelde ik als een kind, dacht ik als een kind. Nu ik volwassen ben, heb ik het kinderlijke achter mij gelaten. Nu kijken wij nog in een
spiegel, we zien raadselachtige dingen, maar straks zien we van aangezicht tot aangezicht. Nu ken ik nog slechts ten dele, maar dan zal ik ten volle kennen zoals ik zelf gekend ben. Deze drie dingen blijven altijd bestaan: geloof, hoop en liefde; maar de liefde is het voornaamste.
(1 Kor. 13, 8-13)

Het Woord
Het doorgeven middels verkondiging van het evangelie is als een lamp in het duister die niet verborgen mag blijven. Het evangelie inspireert ons in vreugde en daden bij het doorgeven ervan. Jezus zelf vraagt ons om Hem na te volgen en zijn werk te doen (Joh. 21, 15-24). Jezus navolgen is een spannend avontuur dat ons vanuit de Schrift inspireert om zijn werk te doen. Een navolging die ons op weg brengt met hoop dat eens te grijpen waar Jezus ons mee grijpt (Filip. 3, 12).

Liturgie
Het gebed is de eenvoudige weg van elke Christelijke gemeenschap (Hand. 2, 42) om tot God te komen. Door het gebed raak je vertrouwd met woorden om tot de Drie-eenheid te spreken. Het gebed kan in meditatievormen leiden tot samenspraak. Liturgie betekent ook in volle overtuiging de eucharistie vieren.